Murat Isik

Schrijver Murat Isik tijdens het signeren in gesprek met lezers. Foto: DeSchepper&Co

Murat Isik in Varsseveld over de klauw van familiebanden

VARSSEVELD – Afgelopen zondag was schrijver Murat Isik, voor de tweede keer op uitnodiging van boekhandel Rutgers, te gast in het Borchuus. In 2019 was net zijn Boekenweekessay Mijn moeders strijd verschenen. Afgelopen februari verscheen zijn nieuwste roman In de mist van Golden Gate Park. Ook nu werd hij, net als vijf jaar geleden, geïnterviewd door Joyce de Schepper.

Tekst: Ria Tuenter

Murat Isik (1977) werd geboren in Izmir (Turkije). Kort na zijn geboorte kwam hij naar Nederland en groeide op in de Bijlmermeer. Hij debuteerde met het boek Verloren grond. Zijn tweede roman Wees onzichtbaar werd bekroond met de Libris Literatuur Prijs. Zijn nieuwe boek is een vervolg hierop; in beide boeken volgen we het hoofdpersonage Metin. In de mist van Golden Gate Park, is een lijvig boekwerk van 667 pagina’s, waarin we lezen hoe student Metin zich verder ontwikkelt.

In de Bijlmer was Metin ‘onzichtbaar’. In San Francisco is hij ‘the cool guy from Amsterdam’. Dat geeft hem zelfvertrouwen. Isik: “Hij wil ook die man van de wereld zijn. Als schrijver heb ik hem uitgedaagd, voor dilemma’s gesteld, naar voren geduwd. Ik heb een nieuwe wereld om mijn eigen ervaring gebouwd en heb er literatuur van gemaakt. Metin is mijn alter ego. In dit boek krijgt hij een ander karakter en doet dingen die ik ook had willen doen, maar niet heb gedaan. Als hij op een gegeven moment een e-mail krijgt dat er thuis – 9000 km verderop – problemen zijn, slaat dit in als een bom. Toch duwt hij het weg en besluit niet terug te gaan, hij is nog niet klaar in Amerika. Maar – zonder de inhoud van het boek weg te geven – de ‘klauw van de familiebanden’ laat je niet zomaar los.”

Een paar dagen na deze mail, maakt Metin, net als Isik zelf destijds, de aanslagen op het World Trade Center van 11 september 2001 mee. “Ik moest hierover schrijven”, zegt hij. “Ik wilde iets toevoegen aan het narratief en wilde daarbij de clichés vermijden. Als Metin’s docente 24 uur later vraagt: ‘Waarom vielen zij ons aan?’, is dat niet omdat ze jaloers zijn op onze vrijheid en onze democratie. Haar reactie: ‘Dat krijg je ervan als je je jarenlang als supermacht opstelt en andere landen binnenvalt.’ Nine-eleven en de e-mail vormen een omslagpunt voor Metin. De tijd dat hij zich laaft aan de vrijheden is voorbij.”

De Schepper vraagt hoe Isik ‘de klauw’ van zijn eigen familie ziet. “Het schrijven (van Verloren grond) bracht me dichter bij mijn vader”, zegt hij. Toen ik één op één met hem ging zitten, bleek dat hij het heerlijk vond om verhalen te vertellen over zijn leven en zijn familie. Hij was een heel belezen man. De verhouding tussen ons veranderde, er was een nieuwe rolverdeling. Nieuwe deuren openden zich. Ben heel blij dat ik destijds het gesprek met hem ben aangegaan.”

Gaan we in een volgend boek lezen hoe het verder gaat met Metin? Isik: “Ik wil mezelf en de lezer verrassen. “Metin komt vast nog wel eens terug als personage, maar ik voel nu de drang om iets heel anders te schrijven. Het wordt in ieder geval ook een minder lijvig boekwerk.”